تنها تو بدان که تنهاترینم

از همان زمان که "نامه" های بلند بالا شد "پیامک"، "پیامک" شد "استیکر"از همان زمان که "چای کیسه ای" را به "چایی لاهیجان" دیر دم خودمان ترجیح دادیم!از همان زمان که "فست فود" جای ساعتها "قل قل قرمه سبزی" روی "اجاق گاز" مان را گرفت!از همان زمان که "همه فصل" همه "میوه" ای در اختیارمان بود و یک فصل "انتظار" نکشیدیم تا میوه ی "نوبرانه" مان برسد!همه چیز باید دم دستمان باشد حتی اگر فصلش نرسیده باشد!از وقتی هر چیز را "سریع" خواستیم!از وقتی هرچیز را "آسان" به دست آوردیم!و اگر آسان بدست نیامدنی بود "رهایش" کردیم،"صبر" و "انتظار" برایمان کسالت آور و بی معنی شد! تنها تو بدان که تنهاترینم ...ادامه مطلب

رک بگویم... از همه رنجیده ام!از غریب و آشنا ترسیده امبا مرام و معرفت بیگانه اندمن به هر ساز ی که شد رقصیده امدر زمستانِِ سکوتم بارها...با نگاه سردتان لرزیده امرد پای مهربانی نیست...نیستمن تمام کوچه را گردیده امسالها از بس که خوش بین بوده ام...هر کلاغی را کبوتر دیده اموزن احساس شما را بارها...با ترازوی خودم سنجیده امبی خیال سردی آغوشها...من به آغوش خودم چسبیده اممن شما را بارها و بارها...لا به لای هر دعا بخشیده اممقصد من نا کجای قصه هاستاز تمام جاده ها پرسیده اممیروم باواژه ها سر میکنمدامن از خاک شما بر چیده اممن تمام گریه هایم را شبی...لا به لای واژه ها خندیده امفریدون مشیری تنها تو بدان که تنهاترینم ...ادامه مطلب